9 Aralık 2010 Perşembe

Yıkılmadım, ayaktayım

Niye bizim anneler depresyonda? Niye surekli kaygililar? Neden herseyin en mukemmelini yapmaya calisiyorlar? Genelliyorum tabi, okuduklarimdan yola cikarak sadece. Bu aralar bunu cok dusunur oldum. Takip ettigim yabanci bloggerlar en az 3 cocuklu, buradaki yabanci arkadaslarim en az 2 cocuklu.. Hepsi arka arkaya. Kimisi calisiyor, kimisi calismiyor. Onlar da evi cekip ceviyor, cocuklara bakiyor. Yardimcilari yok, eve gelip temizleyenleri yok, anne-kayinvalide yardimi yok.. Orda hayat daha kolay, maddi kaygi yok falan demeyin cunku yok oyle bir sey :)) Gayet de maddi kaygilari var insanlarin. Su son krizde ne kadar cok kisi evini, isini kaybetti bir bilseniz.. Kaldi ki bizde depresyona girenler, mutsuz olanlar daha cok maddi ve sosyal yonden guclu olanlar. Bu da baska bir tezat.


Kendi kendimin "yardimci kadin"i , "apartman görevlisi", "bakici teyze"si olarak, uzaktan bakinca ben de ayni seyi merak ediyorum. Anne, kayinvalde, es, dost, akraba bir yana, aklimi yitirme ya da yitirdigim aklimi yeniden bulma hakkini kullanmak icin cocugumu 15 dakikaligina birakabilecegim bir komsum olsaydi, icim yanmazdi. Yikilmadim, ayaktayim.

4 yorum:

Adsız dedi ki...

Çok klasik bir örnek olacak ama ; tatil köylerinde yada bölgelerinde elinde çatal ,çatalın ucunda köfte gezen tek anne çeşidi türk annesidir. Bu nedendir bilinmez.Kızım için böyle birşey asla sözkonusu bile değildi.Ya yer ya da yemez ve öyle canı isteyince yemek konmazdı önüne.Akşam yemeğini beğenmedimi o gün ona yemek koymazdım ve öyle öyle adam oldu şimdi 17 yaşında .Ama bu seferde ben diyorum ki keşke küçüklükteki kaygıları olsa mesela.Şimdiki kaygılarım öyle büyük ki :( ve tek başına onu büyütmek çok büyük sorumluluk.Neyse konuyu dağıtmayayım ama bu bazı annelerdeki takıntılı halleri oldum olası anlamamışımdır yıllardır.

hindiba dedi ki...

:)
"Kein Kind verhungert vor vollen Töpfen"

En sevdigim özlü Alman atasözüdür :) Elinde köfteli catalla cocuk pesinde kosanlardanim yine de. Genlerime islemis, ne yapayim :D

Adsız dedi ki...

:) Evrenim , bizlerin elbetteki genlerinde var.Annemde kardeşime aynısını yapardı ,gözüne hep zayıf göründüğü için.Adam şimdi 1.90 oldu hala annem ye oğlum açsın oğlum,giderken yanına götrmek için ne yapayım oğlum gibi cümlelerle boğmaktadı kendisini ve beni :D

Anne ve Bebisi dedi ki...

Ah.. hele komsusuzluk.. Komsu ne buyuk nimet..