Ücüncü kezdir söküp bastan basladigim icin bu kez bitirirsem bitmis halinin fotografini paylasayim diyordum. Ama bir yandan da fotografini cekmeden duramiyordum :)
Sonra düsündüm de, bunu da söksem bile ben...
örerken düsündüklerim bana kalacak...
...örerken ögrendiklerim bana kalacak...
...örerken okuduklarim bana kalacak...
Öyleyse hic örmemisim gibi olmayacak ben bunu sökersem bile....
Öyleyse söz etmeye deger.
Su köseleri dönerken Allahim her seferinde nasil da heyecanlaniyorum örnegin.
Degme köse döner benim kadar heyecanlanmiyordur :)
Su renkleri secerken her seferinde nasil uzun uzun düsünüyorum. Degme stratejist bu kadar düsünmüyordur belki... Bazi stratejistlerin bu kadar düsünmedigi kesin :)
Sonra renk renk büyürken o...
... dedim ya cok sey düsünüyorum, cok sey ögreniyorum ben. Neler düsündügümü tek tek yazamam.
Bunu bitirebilirsem bir sonraki battaniye bir "deli kizin battaniyesi" olmaz galiba. Bir tek onu söyleyebilirim belki. Deli kizin battaniyesi hos bir deneyim, bir sey söylüyor bana. Ayni anda bazen en fazla üc rengi tasiyabildigimi...
Deli kizin battaniyesine bir kitap arkaplan oldugunda bu "örgü ördügüme bakmayin, ben cok entellektüelim ayni zamanda" demek olmuyor. Hayir. Bu maalesef örerken ayni zamanda okumak gibi pis bir huyum oldugu anlamina geliyor.
Bu desenin
Türkce'deki adini sevmiyorum bir de ben. Benim icin bu büyükannenin deseni. Büyükannenin akli basinda islerinden biri. O kadar. Nokta.
Ha, bir dakika, virgül aslinda. Bir de sunu diyecektim: Üc kez bastan baslayip, bir türlü bitiremedigi battaniye icin iki blog postu yayinlamayi basarmis
kisiyim. Kisi kendini bilmek gibi irfan olmazmis...
