Iyilik ve kötülük üzerine...

Bugün icime birden su duygu doluverdi. Aslinda uzun zaman icimdeydi, simdi söze dökülüverdi:

Iyiligin, dogrunun ve gercegin yavasca, sessizce ve derinden; kötülügün, yanlisligin ve yalanin ise hizlica, gürültüyle ve yüzeyden büyüdügüne olan inancimi tazeledim. Sonunda iyiligin, dogrunun ve gercegin kazanacagina olan inancimi tazeledim. Kötülük ne yapacaksa yapsin, viz gelip tiris gidecek.

Tesadüfen mi? Öylesine mi? Hayir. Su tetikledi. 
Cünkü fikirler ve duygular tetikcidir ve calar saattir. Kendine benzeyene nisan alir. Kendine benzeyeni uyandirir.


 

Bazen kitap okurken kendimi cangilda beyazlarin yüklerini tasiyan o yerliler gibi hissediyorum.
Cok hizli okursam sanki bitirdigimde kitabin ruhu geride kalmis gibi oluyor. Bazen sirf bu yüzden yavasliyorum.