Cok bencilce hareket ediyorum , biliyorum

Kimi zaman her ugradigim blogda ayni kisilerin yorum birakmis oldugunu görmekten sıkılıyorum. Hani komsularinizdan biri gezmeyi cok sever de, kime, nereye ugrasaniz ordadir, acilan her kapida ev sahibiyle beraber iceriden gelen şen sesi karsilar sizi. Hani seversiniz aslinda komsularınızı da, her Allah'in günü burun buruna gelmekten hazzetmezsiniz. Öyle bir sey yaklasik.

Böyle durumlara karsilik gizli blog vahalarim var benim.  Popüler olmadiklari ve popülerlik kaygisi gütmeden yazildiklari icin az bilinen; az ziyaretci, az yorum alan bloglar. Yazdiklarinda ince espri anlayisina bulanmis derinlik ve genislik buldugum; üstelik bu hacmin icini de doldurmayi bilen, zeka piriltilari beni neseye bogan blog yazarlari. Pek yorum da yapmadan, sessizce okuyorum onlari. Blogroll'üme eklemiyorum kasitli olarak. Cok hosuma giden yazilari oluyor; alintilamamak, link vermemek icin kendimi güc tutuyorum. Daha bir önceki yazida öyle bir tanesine link verdim dayanamayip; cok kafam bozuldu.

Cok bencilce hareket ediyorum , biliyorum.

Ama aslinda söyle de bir his var icimde. Benim blog vahalarim cok az bilinen ve az okunan bloglar da degiller tam olarak. Sadece öylesine iyi yaziyorlar ki, insan(lar) üstüne yorum bile yapmak istemiyor, bozmamak icin. Ya da yazamiyorlar o yaziyi karsilayacak bir yorum. "Eline saglik canimcim, harikasin!", "Ay, ben de, evet, aynen öyle" yorumlarinin yüzeyselligi, yazinin derinligi karsisinda patavatsiz, arkasindan sessizlik getiren bir saka gibi duruyor cünkü.

Sizin de vardir belki öyle vahalariniz. Hangileri diye sorsam söylemezsiniz de simdi. Ben de benimkileri söylemem zaten. E, peki, anlastik o zaman.