Ben eskiden bu pamuk tarlalarinin degil fotografini cekmek, gözümün ucuyla bile bakamazdim. Gelisme var. Bu kez yanimda ilk kez uluslararasi ucan ve siddetli ucus korkusu ceken bir kadin vardi. Ben onu teselli ettim, "simdi rüzgarli bölgeden geciyoruz, simdi altimizda yüksek daglar var, yok acil durum sinyali degil o, sadece birisi hostesi cagiriyor, ayyy, korkmayin, simdi ucak sadece havaalani üstünde pist icin dönüs yapiyor,ondan yan yatti, yoksa düsmüyoruz" falan dedim. Ucak inerken basini ön koltuga yasladi, ben arada omzuna vurup "endise etmeyin, gayet iyi gidiyor inis" dedim , sanki uzmanmisim veya kaptan pilotla kontaktaymisim gibi. Sonunda tekerlekler yere degince "Iyi ki sizinle ucmusum, cok memnun oldum" dedi. Ben de memnun oldum, inis yapmis olmamiza ragmen basim göge erdi. Fakat daha sonra esime bu hikayeyi anlatip. kadinin bizden sonra baska bir ucakla Roma'ya devam edecegini söyleyince, "Eh zavalli, asil korkuyu o ucakta ceker, Roma'nin nuh nebiden kalma tingir mingir ucaklari" dedi. Icime dert oldu valla. Umarim iyi gidiyordur Roma tatili...