24 Haziran 2015 Çarşamba

Odur.



Karnı acıkınca yere iner, çalı diplerini eşeler. Midesi hep yere ceker.
Aşka gelince de böyle  civarin en yüksek ve ufka açık noktasina yerlesir; aşkı hep göğe çeker. 
En vefalı arkadaşım odur; 
hüznümün ortağı, tesellim odur; 
umudum odur; 
dersimiz yaşam olunca en şahane ögretmenlerimden biri odur. 
Bi sabah yağmur yağıyordu gün dogarken. Gök gürültüsünü bile dinlemeden söylüyordu şarkısını.
Boyuna bakmadan pervasızdır, korkusuzdur, kahramanım odur. 
Veya yaşamın karşısında gökgürültüsü neyse, kendisinin de o oldugunun gayet farkında,
ve hiçbir gün doğumunu, ama hiçbirini kaçırmaması gerektiğinin farkında, 
bilge odur. 
Zoologlar şarkıcılığı için başka sebepler anlatabilirler bize. 
Benim icin, sırf benim için öttüğünü sandığım odur. 


Hiç yorum yok: